Rozdział 9

Schodząc na dół słyszeliśmy jakieś śpiewy. No tak, chłopcy urządzali karaoke. Akurat Zayn śpiewał ‘I Gotta Feeling’ <klik> co robił naprawdę świetnie a Louis zaczął wykonywać swój dziki taniec <klik>, z którego od zawsze miałam beke. Co jak co, ale ruchy to miał zajebiste. Przez całe ‘zamieszanie’ zdążyłam zauważyć, że nie ma z nami Lisy. Postanowiłam po nią pójść i skierowałam się w stronę naszego pokoju. Otworzyłam lekko drzwi i po cichu weszłam do środka. Liss leżała na łóżku i wgapiała się pusto w biało-beżowy sufit nawet mnie nie zauważając. Zrobiłam kilka kroków w jej stronę i od razu moją uwagę przyciągnęły jej mokre policzki. Usiadłam obok niej a ta odwróciła się do ściany.
- Co jest? – spytałam zatroskanym głosem.
- Nic. – odparła szorstko a ja wiedziałam, że miała na myśli zwykłe ‘spierdalaj’.
- Przestań. Przyjaźnimy się i nie zbywaj mnie, bo tego nie zrobisz i dobrze o tym wiesz. – rzuciłam przyglądając się jej.
Przyjaciółka odwróciła się do mnie przytulając mnie i wybuchając jak mniemam uzdrawiającym płaczem.
- Ej… Spokojnie… - uspokajałam ją mocno ściskając.
- Wczoraj na imprezie… - jąkała się wciąż szlochając. – Wypiłam niedużo… Jakoś w połowie party poszłam do łazienki żeby sprawdzić stan mojego makijażu. Weszłam do środka i to co zobaczyłam… Niall obmacywał się z jakąś blond lalą.
Co?! Nasze pocieszne dziecko?! Horan?!
- Słucham?! – wrzasnęłam przerażona tym co usłyszałam.
- No tak. – odparła zakrywając zapłakaną twarz. – Myślałam, że… My… Znaczy… Świetnie się dogadywaliśmy… Spędzaliśmy ze sobą nadzwyczaj dużo czasu… Czasami dawał mi jakieś jednoznaczne sygnały… Raz próbował mnie pocałować, ale ja zaprotestowałam, bo to za wcześnie i tak dalej… Ale ten znalazł sobie pocieszenie – jednonocną dziunie.
Lisa rozpłakała się jeszcze bardziej a ja niezbyt wiedziałam jak ją pocieszać po tym co zrobił blondas. Ale do głowy przyszło mi pewne, jakby nie patrzył szalone rozwiązanie…
- Słuchaj. – zaczęłam ‘ogarniając’ ją. – Pamiętasz jak mówiłaś mi o tym, że będziesz się zachowywać jakby ci się nie podobał?
- No… Tak. – odparła z zaciekawieniem, bo chyba nie miała pojęcia do czego zmierzam.
- Mam pewien pomysł… Masz jakąś krótką, obcisłą kieckę i mega wysokie szpilki? – zapytałam powoli podchodząc do sedna sprawy.
- Hm… Powinien znaleźć się taki zestaw…  A mogę się wreszcie dowiedzieć do czego zmierzasz? – dopytywała.
- Więc tak… Mój zacny plan polega na wzbudzenia zazdrości u dwóch pewnych panów… Wrzucimy na siebie to o czym ci mówiłam, zejdziemy na dół, tobie zadzwoni telefon, powiesz coś w stylu „Niedługo będziemy.” I tyle. Fajny plan? – wyjaśniłam śmiejąc się od ucha do ucha.
- No bardzo. – odparła odwzajemniając uśmiech. – A co to za panowie?
- Nooo… Niall i… Harry. – wytłumaczyłam i poczułam jak się rumienię.
- Styles?! – pisknęła lekko przerażona.
No tak… Musiałam jej opowiedzieć o tym co się między nim a mną wydarzyło.
W trakcie słuchania buzia jej się nie zamykała i szczęka leciała z grawitacją.
Po wysłuchaniu jakże cudownej historii nadal zszokowana Lisa wstała z łóżka i podeszła do szafy wypchanej ciuchami.
- Zaraz coś wyszukam! – rzuciła uradowana zatapiając się w masie kolorowych ubrań.
Wynalazła jakieś 2 sukienki, ‘obejrzała’ je i rzuciła mi jedną.
- Czemu mam krótszą? – spytałam krzywiąc się i jednocześnie patrząc na kieckę, która ledwo co zakryje mi pośladki.
- Tobie będzie lepiej pasować. – wyjaśniła zbywając mnie.
Zarzuciłyśmy je i weszłyśmy do łazienki w celu ogarnięcia włosów.
- Robię loki. – oznajmiła szukając po szafkach lokownicy.
- To ja prostuję… - mruknęłam podłączając prostownicę.
Zrobiłyśmy co potrzeba i nadszedł czas na makijaże. Liss nigdy się nie malowała, ale teraz? Maskara, szminka, cienie do powiek. Wow. Ja również postanowiłam trochę ‘zaszaleć’, więc zrobiłam podobnie.
- Idealnie. – skomentowałyśmy przyglądając nam się w lusterku.
- Jeszcze buty… - warczała przyjaciółka szukając jakiś szpilek.
Po niedługim poszukiwaniu wygrzebała jakieś 2 pary. Nie powiem, że nie, bo były przecudne, ale… tak wysokie, że ledwo co w nich się poruszałam.
Złapaliśmy za torebki i wyszłyśmy z pokoju. Schody… Mało się na nich nie wyjebałam…
Chłopcy oderwali się od XBOX’a i skierowali wzrok na nas. Nienawidziłam takich sytuacji. „Hej mała, przelecę cię wzrokiem”. Dziwne, krępujące. Niall jak Niall zaczął dławić się kawałkiem chipsa.
- Wychodzicie? – spytał Liam, który najszybciej się ogarnął.
- Mhm. – odparłam grzebiąc w torebce.
„Hey, I just met you, and this is crazy, but here's my number, so call me, maybe?...’’ - telefon Lisy. Jak mniemam – fałszywe połączenie.
- Halo? Tak, zaraz wychodzimy. Wiem gdzie. No z Julią. Ok. To na razie. – Liss zaprezentowała swój zacny monolog a ja broniłam się przed śmiechem który cisnął mi się na usta.
- Kto to? – zapytałam niby zaciekawiona.
Ta popatrzyła na mnie z przerażeniem, bo chyba nie wiedziała jakie imię ma podać…
- Tom. – odparła po chwili namysłu dziko się uśmiechając.
- No to my wychodzimy. – rzuciłam w stronę chłopców. – Bay.
Mój wzrok skierował się na Harrego. Na te jego smutne, zielone oczy… Szkoda, mi go było, ale cóż. Łatwa nie jestem i niech to sobie lepiej zapamięta. Przyda mu się.
Otworzyłyśmy drzwi i jak mniemam całkiem nieźle wyglądające wyszłyśmy na dwór, gdzie czekała na nas taksówka. (Lisa - <klik>, ja - <klik>)
Wsiadłyśmy do pojazdu i wtedy właśnie zdałyśmy sobie sprawę, że… nie wiemy gdzie jechać…
Po chwili zastanowienia zdecydowałyśmy się na jakiś klub. Dokładniej „Ligheart”.
Po kilkunastu minutach drogi dotarłyśmy pod wskazany adres.
W klubie spędziłyśmy kilka godzin na rozmawianiu i piciu drinków.
Odkąd przyjechałyśmy do chłopców brakowało mi tego… Tych naszych rozmów… Ale teraz starałyśmy się to zawzięcie nadrobić.
Po ok. 3 wróciłyśmy do domu.
____________________________________

Wybaczcie, że długo nie dodawałam, ale szkoła... -,-
No, ale wyszedł taki... siaki, nijaki :p
+ proszę o zapisywanie się do obserwatorów :)
xoxo